वाकन

"ह्या वाकनात करायचा का नाय पेरा सोयरं ?"
"नाय, ही पट्टी वांध्यातली हाय पाव्हण, वळवा बैलं."
"किती रान हाय ह्ये?"
"आसन की अर्धा एकर"
"कुणा कुणाचं वांद हाय पर?"
"आमी तिग भाव आणि छबुराव पाटील"
"लय दिसापसन वांद सुरू हाय जणू ! पार गचपन माजलय वाकनात !"
"तर ओ, आता बगा झाली की 12 सालं"
"ऑ !! पैका बी बख्खळ गेला आसन मंग"
"पैका मंजी बगा, आमी तिगा भावानीबी एकर एकर इकला न्हवं या वांद्यापायी "
"आग बाबो, ह्यो कसला वेव्हार मनायचा सोयरं ? अरदा एकर रानापाई तुमी तीन एकर रान घालवून बसलाव. आपल्या त डोसक्यात नाय शिरल बा ह्ये"
"पाव्हण ह्यो आकडा बघितला का मिशीचा. ह्येला इरस मनत्यात. आओ तीन एकर काय समदं तीस एकर जाऊ द्या की, पण छबुरावपूड मान खाली नाय घालणार ह्यो हिंमतराव !!"
हिंमतराव बैलक्यासमोर मिशीला पीळ भरू लागला. व बैलक्या एका हातानं कासरं आकडून व एका हातात शाळूची मूठ तशीच धरून स्तंभित होऊन पाहत राहिला.
©सुहास भुसे